مبانی فقهی و حقوقی كفایت رضایت آگاهانه از برائت در مسؤولیت پزشك
مجله علمی - پژوهشی فقه پزشکی,
دوره 8 شماره 27-26 (1395),
3 مرداد 2016
,
صفحه 67-107
https://doi.org/10.22037/mfj.v8i27-26.14606
چکیده
یكی از مسائل مطرح در حقوق پزشكی تأثیر رضایت و برائت بر مسؤولیت پزشک است و اینكه آیا اثر رضایت آگاهانه با شرط برائت در مسؤولیت پزشک یکسان بوده و اذن آگاهانه بیمار به تنهایی در صورت عدم تقصیر پزشک و رعایت تمامی موازین فنی و علمی پزشکی موجب رفع مسؤولیت مدنی و کیفری پزشک میگردد، آن چنانکه تأثیر برائت، رعایت احتیاط و عدم قصور پزشک است یا رافع مسؤولیت نخواهد بود. در این مقاله ضمن طرح، بررسی و نقد دیدگاه موافقان و مخالفان فقها و حقوقدانان در كفایت رضایت آگاهانه از برائت بر مسؤولیت پزشك، به شرط برائت از ضمان، برای تعدیل مسؤولیت پزشك و به منظور جا به جایی بار اثبات دلیل از پزشك به بیمار پرداخته شده است. برخلاف نظر مشهور فقها که قوانین سابق مبتنی بر نظر ایشان بود و مسؤولیت محض یا بدون تقصیر پزشک در مواد 319، 320 و 321 قانون مجازات اسلامی سابق مشهود بود، لكن در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 این نقیصه برطرف گردیده و در ماده 495 مسؤولیت پزشك مقید بر تقصیر گردیده است. روش تحقیق حاضر توصیفی ـ تحلیلی میباشد، بعد از تعریف مفاهیم و شناخت مبانی، احكام و آثار آن با مراجعه به منابع فقهی با «روش نقلی همراه با توصیف و تحلیل منضبط» و با مراجعه به منابع حقوقی با «روش عقلانی توصیفی» توضیح داده میشود. در نهایت
مطابق دیدگاه مطرح رضایت آگاهانه بیمار به درمان دارای كاركرد یكسان با شرط برائت از ضمان بوده است و منوط به ماهیت و حدود و ثغور اذن بیمار است كه گاه اذن در اتلاف است (نظر غیر مشهور فقها) و گاه اذن مقید یا مشروط به سلامت است (نظر مشهور فقها).
- رضایت آگاهانه؛ اذن؛ برائت؛ مسؤولیت پزشك
ارجاع به مقاله
- چکیده مشاهده شده: 2568 بار
- PDF دانلود شده: 670 بار